پرسش و پاسخ
آیا تعویض مفصل زانو نیاز به تکرار دارد؟
بله، در برخی موارد ممکن است نیاز به جراحی مجدد وجود داشته باشد، به‌ویژه اگر مفصل مصنوعی آسیب ببیند، شل شود یا دچار عفونت شود.
آیا تعویض مفصل زانو درد دارد
تعویض مفصل زانو یک جراحی بزرگ است که مانند هر عمل جراحی دیگری ممکن است درد و ناراحتی به همراه داشته باشد. با این حال، درد معمولاً با استفاده از روش‌های مختلف مدیریت درد کنترل می‌شود.
دوره نقاهت تعویض مفصل لگن چند روز است؟
دوره نقاهت تعویض مفصل لگن به شرایط بیمار و نوع جراحی بستگی دارد، اما معمولاً شامل 3 تا 5 روز بستری در بیمارستان برای شروع فیزیوتراپی و مدیریت درد است. بیمار پس از 2 تا 6 هفته می‌تواند فعالیت‌های سبک روزمره را با کمک عصا یا واکر انجام دهد، و طی 3 تا 6 ماه بسیاری از افراد به فعالیت‌های عادی مانند رانندگی یا کار بازمی‌گردند. بهبودی کامل عملکرد مفصل ممکن است تا یک سال طول بکشد و نیاز به تمرینات تقویتی و رعایت دستورات پزشکی دارد.
در چه مواردی به جراحی شانه نیاز داریم ؟
جراحی شانه زمانی ضرورت پیدا می‌کند که آسیب یا بیماری در این ناحیه باعث درد شدید، کاهش دامنه حرکتی، یا اختلال در عملکرد روزمره شود و درمان‌های غیرجراحی (مانند دارو، فیزیوتراپی یا تزریقات) موثر نباشند. موارد شایع نیاز به جراحی شامل پارگی روتاتور کاف (تاندون‌های شانه)، دررفتگی مکرر شانه، آسیب‌های ناشی از آرتروز شدید یا آرتریت روماتوئید، شکستگی‌های پیچیده استخوان شانه، و سندرم گیر افتادگی تاندون است.
همچنین در مواردی که درد مزمن یا ضعف باعث ناتوانی فرد در انجام فعالیت‌های ساده شود، جراحی مانند آرتروسکوپی یا تعویض مفصل شانه توصیه می‌شود.
پی ار پی زانو در چه مواردی استفاده می شود؟
پی‌آرپی (PRP) زانو، یا تزریق پلاسمای غنی از پلاکت، به عنوان یک روش درمانی برای تسریع بهبود و کاهش درد در مشکلات زانو استفاده می‌شود.
این روش معمولاً در مواردی مانند آرتروز زانو (به‌ویژه در مراحل اولیه تا متوسط)، آسیب‌های تاندونی، پارگی جزئی رباط‌ها، و دردهای مزمن ناشی از التهاب مفصل کاربرد دارد.
پلاکت‌های موجود در PRP حاوی فاکتورهای رشد هستند که به بازسازی بافت‌های آسیب‌دیده و کاهش التهاب کمک می‌کنند. این درمان بیشتر برای بیمارانی مناسب است که نمی‌خواهند یا نمی‌توانند جراحی انجام دهند و به دنبال روشی کم‌تهاجمی‌تر هستند.
جراحی هالوس والگوس چیست؟
جراحی هالوس والگوس (Hallux Valgus)، که به آن جراحی بونیون نیز گفته می‌شود، یک عمل جراحی برای اصلاح ناهنجاری انگشت شست پا است. هالوس والگوس وضعیتی است که در آن شست پا به سمت انگشتان دیگر خم می‌شود و یک برآمدگی استخوانی (بونیون) در قاعده آن ایجاد می‌شود. این وضعیت ممکن است باعث درد، التهاب، و اختلال در راه رفتن شود.
در این جراحی، برآمدگی استخوانی حذف یا تنظیم می‌شود و استخوان‌ها و بافت‌های اطراف به موقعیت صحیح خود بازگردانده می‌شوند. روش‌های مختلفی برای جراحی هالوس والگوس وجود دارد، از جمله اصلاح زاویه استخوان، تثبیت با پیچ یا پین، و در موارد پیشرفته، فیوژن یا اتصال مفصل. هدف از این جراحی کاهش درد، بهبود ظاهر پا، و بازیابی عملکرد طبیعی شست پا است.
تزریق سلول های بنیادی برای آرتروز چگونه انجام می شود؟
تزریق سلول‌های بنیادی برای آرتروز یک روش نوین و کمتر تهاجمی برای مدیریت و درمان علائم آرتروز است. در این روش، سلول‌های بنیادی که قابلیت بازسازی بافت‌های آسیب‌دیده را دارند، به مفصل آسیب‌دیده تزریق می‌شوند تا به ترمیم غضروف و کاهش التهاب کمک کنند.
مراحل این فرآیند به شرح زیر است:
1. استخراج سلول‌های بنیادی:
سلول‌های بنیادی معمولاً از مغز استخوان (مانند استخوان لگن) یا بافت چربی (چربی شکمی) بیمار استخراج می‌شوند.
این کار با بی‌حسی موضعی انجام می‌شود و با استفاده از سوزن‌های مخصوص، نمونه بافت گرفته می‌شود.
2. آماده‌سازی سلول‌های بنیادی:
نمونه استخراج‌شده در آزمایشگاه پردازش می‌شود تا سلول‌های بنیادی جدا و غنی‌سازی شوند.
پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) نیز ممکن است برای تقویت فرآیند درمانی به ترکیب افزوده شود.
3. تزریق به مفصل آسیب‌دیده:
پس از آماده‌سازی، سلول‌های بنیادی به صورت مستقیم به مفصل دچار آرتروز تزریق می‌شوند.
این تزریق معمولاً تحت هدایت اولتراسوند یا فلوروسکوپی انجام می‌شود تا اطمینان حاصل شود که سلول‌ها دقیقاً به ناحیه آسیب‌دیده می‌رسند.
4. پس از تزریق:
بیمار معمولاً نیاز به استراحت کوتاه‌مدت دارد و ممکن است فیزیوتراپی برای حمایت از بهبودی توصیه شود.
نتایج تزریق ممکن است در طی چند هفته تا چند ماه قابل مشاهده باشد، زیرا بازسازی بافت زمان‌بر است.تزریق سلول های بنیادی برای آرتروز چه مزایایی دارد؟
تزریق سلول‌های بنیادی برای آرتروز مزایای متعددی دارد که آن را به یک گزینه درمانی مؤثر و کم‌تهاجمی تبدیل می‌کند. برخی از مهم‌ترین مزایای این روش عبارت‌اند از:
1. بازسازی بافت‌های آسیب‌دیده:
سلول‌های بنیادی می‌توانند به بازسازی و ترمیم غضروف‌های آسیب‌دیده در مفصل کمک کنند و از تحلیل رفتن بیشتر آن جلوگیری کنند.2. کاهش التهاب و درد:
این روش می‌تواند التهاب مفصل را کاهش دهد و در نتیجه درد ناشی از آرتروز را تسکین دهد.3. بهبود عملکرد مفصل:
با ترمیم غضروف و کاهش درد، حرکت مفصل بهبود می‌یابد و بیمار می‌تواند فعالیت‌های روزمره خود را راحت‌تر انجام دهد.4. جلوگیری یا تأخیر در نیاز به جراحی:
تزریق سلول‌های بنیادی می‌تواند پیشرفت آرتروز را کند کرده و در برخی موارد نیاز به جراحی‌های تهاجمی مانند تعویض مفصل را به تأخیر بیندازد یا از آن جلوگیری کند.5. روش کم‌تهاجمی:
این درمان نیازی به برش جراحی یا بستری شدن ندارد و به صورت سرپایی انجام می‌شود، بنابراین دوره بهبودی سریع‌تر است.6. استفاده از سلول‌های خود بیمار:
در بیشتر موارد، سلول‌های بنیادی از بدن خود بیمار (مانند مغز استخوان یا بافت چربی) استخراج می‌شوند، که خطر رد شدن یا واکنش‌های آلرژیک را به حداقل می‌رساند.7. بهبود کیفیت زندگی:
با کاهش درد، افزایش تحرک، و کاهش محدودیت‌های ناشی از آرتروز، کیفیت زندگی بیمار بهبود می‌یابد.8. درمان شخصی‌سازی‌شده:
این روش بر اساس شرایط خاص بیمار تنظیم می‌شود و می‌تواند با سایر روش‌های درمانی (مانند فیزیوتراپی یا تزریق PRP) ترکیب شود.این مزایا، همراه با ریسک‌های پایین، باعث شده است که تزریق سلول‌های بنیادی به یک گزینه محبوب برای مدیریت آرتروز تبدیل شود، به‌ویژه در مراحل اولیه یا متوسط بیماری.
آیا امکان درمان پوکی استخوان وجود دارد؟
پوکی استخوان (استئوپروز) یک بیماری مزمن است که به دلیل کاهش تراکم و ضعف استخوان‌ها رخ می‌دهد و احتمال شکستگی را افزایش می‌دهد.
درمان قطعی برای بازگرداندن استخوان‌ها به حالت اولیه وجود ندارد، اما می‌توان با روش‌های مختلف پیشرفت بیماری را متوقف یا کند کرد. این روش‌ها شامل مصرف داروهای ضد پوکی استخوان (مانند بیس فسفونات‌ها، دنوزوماب، یا هورمون‌درمانی)، مکمل‌های کلسیم و ویتامین D، و تغییر سبک زندگی است.
ورزش‌های تقویتی و تحمل وزن نیز به حفظ تراکم استخوان کمک می‌کنند. پیشگیری از شکستگی و حفظ کیفیت زندگی هدف اصلی درمان پوکی استخوان است.