بیماری دوپویترن یکی از بیماری‌هایی است که تقریبا بدون درد بوده و سبب خم شدن یک یا چندین انگشت به طرف کف دست می‌شود. افراد مبتلا به این بیماری نمی‌توانند انگشتان خود را به طور کامل صاف کنند.
این اختلال با گذشت زمان وخیم‌تر می‌شود. در اکثر موارد انگشت کوچک و حلقه دچار مشکل می‌شود و این موضوع سبب می‌گردد که بیماران برای انجام کارهای روزمره خود با مشکل روبرو شوند. تاکنون هیچ درمان قطعی برای این بیماری کشف نشده است، اما پزشکان با تجویز برخی از داروها و آغاز درمان علائم آن را کنترل می‌کنند.
بیماری دوپویترن چیست؟
انقباض دوپویترن به وضعیتی اطلاق می‌گردد که به آرامی سبب ضخیم شدن بافت‌های همبند در زیر پوست کف دست شده و موجب بروز زخم‌هایی روی پوست خواهد شد. اگر چه این بیماری چندان دردناک نیست، اما بیماران را با محدودیت‌های حرکتی مواجه می‌کند. ضخیم شدن بافت‌های چندین انگشت سبب می‌گردد تا انگشتان به طرف کف دست خم شوند و بیمار دیگر نتواند انگشت‌های خود را حرکت بدهد.
علائم بیماری دوپویترن
علائم این بیماری با گذشت زمان بیشتر می‌شود. اغلب این انقباض با توده‌ای سفت در کف دست آغاز می‌گردد. ممکن است این توده اندکی حساس باشد، اما درد چندان زیادی ندارد. به مرور زمان این توده از یک طناب سخت در زیر پوست تا قسمت انگشتان گسترش می‌یابد. به طور معمول در مراحل اولیه این بیماری با برجستگی‌ها و ندول‌های کوچکی زیر پوست کف دست مشاهده می‌گردد. برجستگی‌ها در انتهای انگشت‌ها مشاهده می‌شود. علاوه بر ایجاد توده‌ها این بیماری با علائم دیگری نیز قابل شناسایی است که شامل موارد زیر می‌گردد.
- عدم توانایی هنگام قرار دادن کف دست روی سطح میز
- وجود توده یا گره سخت زیر پوست کف دست
- وجود شیارها و حفره‌ها زیر پوست کف دست
- کشیده شدن انگشتان به طرف جلو
- احساس خارش، سوزش و درد در کف دست
- وجود تورم و التهاب در کف دست
علت بروز بیماری دوپویترن و عوامل موثر بر آن
تاکنون پزشکان و متخصصان نتوانسته‌اند علت اصلی بروز بیماری دوپویترن را تشخیص بدهند، اما طبق مطالعات انجام شده این بیماری در کسانی که زمینه ارثی دارند شایع‌تر است. از طرفی نیز این بیماری در آقایان نسبت به بانوان شایع‌تر است. مهمترین عواملی که خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهند عبارتند از:
- سن بیشتر از ۵۰ سال
- افراد مبتلا به دیابت
- کسانی که به واسطه شغل خود با ابزارآلات ارتعاشی سر و کار دارند.
- کسانی که سابقه این نوع انقباض در خانواده آنان وجود دارد.
- کسانی که از دخانیات و الکل استفاده می‌کنند.
- کسانی که داروهای ضد تشنج را مصرف می‌کنند.
درمان بیماری دوپویترن
از آنجایی که این بیماری به آرامی پیشرفت می‌کند، بیماران هیچ گونه دردی را احساس نمی‌کنند و در مراحل اولیه نیز تاثیرات مخربی بر توانایی‌های آنان در فعالیت‌های روزانه مشاهده نمی‌شود. در چنین شرایطی نیازی به درمان خاصی نخواهد بود. اما اگر این بیماری پیشرفت کند و بیمار نتواند کف دست خود را به طور کامل صاف نماید، پزشکان روش‌های درمانی گوناگونی را پیشنهاد خواهند کرد که شامل موارد زیر می‌گردد.
سوزن زدن
در این روش پزشک ابتدا پوست دست را بی‌حس کرده و سپس سوزنی را وارد پوست می‌کند تا موجب منقبض شدن طناب بافتی انگشت شود. در این تکنیک هیچ گونه بریدگی روی دست ایجاد نمی‌شود و پزشک می‌تواند آن را به صورت همزمان روی چند انگشت انجام دهد. تکنیک سوزن زدن جهت درمان این بیماری باید توسط پزشک متخصص و در مطب یا کلینیک انجام شود.
بیشتر بخوانید : دکتر فوق تخصص جراحی مچ دست تهران
تزریقات
در مرحله اول استروئیدها به صاف شدن و نرم شدن توده سخت موجود در کف دست کمک زیادی می‌کنند. از سوی دیگر این روش سبب کاهش درد ناشی از گره‌ها نیز خواهد شد. کلاژناز نوعی آنزیم خاص است که به طناب‌های سخت و توده‌های کف دست تزریق می‌شود. یک هفته پس از تزریق آنزیم، طناب‌ها از یکدیگر جدا شده و بیمار می‌تواند انگشتان خود را به خوبی صاف کند. تزریق آنزیم می‌تواند علائم این بیماری را به مدت چند سال برطرف کند و یا این که آن را برای مادام‌العمر درمان نماید.
عمل جراحی
در صورتی که علائم انقباض دوپویترن در بیماران شدید باشد، پزشک انجام جراحی را توصیه می‌کند. طی این روش پزشک بافتی که سبب خم شدن انگشتان شده را برمی‌دارد. در برخی موارد نیاز است که پوست چسبیده نیز برداشته شود. در این شرایط باید پیوند پوست جهت پوشاندن زخم صورت بگیرد. این روش تهاجمی بوده و به زمان زیادی جهت بهبودی احتیاج دارد. حتی پس از عمل جراحی نیز ممکن است این بیماری مجدد و به مرور زمان بازگردد.
نحوه تشخیص بیماری دوپویترن
در اکثر موارد پزشک با مشاهده علائم فرد و همچنین ظاهر کف دست او این بیماری را تشخیص می‌دهد. پزشک هر دو دست بیمار را با یکدیگر مقایسه کرده و بعد از بررسی وضعیت فیزیکی دست‌ها و همچنین فشار وارد کردن روی آن‌ها، نوارهای بافتی و گره‌های سخت را بررسی خواهد کرد.
گاهی اوقات ممکن است پزشک جهت تشخیص از بیمار بخواهد که کف دست خود را روی یک سطح صاف مانند میز قرار بدهد. هنگامی که بیمار نتواند کف دست خود را صاف کند، پزشک وجود انقباض دوپویترن را تشخیص می‌دهد. در برخی موارد نادر جهت تشخیص این بیماری پزشک عکسبرداری اشعه ایکس یا آزمایش خون را نیز تجویز می‌کند.
بیشتر بخوانید : پارگی رباط مچ دست مچ
فیزیوتراپی انقباض دوپویترن
علاوه بر روش‌های درمانی ذکر شده، فیزیوتراپی نیز یکی دیگر از روش‌هایی است که به منظور بهبود این بیماری تجویز می‌شود. فیزیوتراپی هم طی مراحل اولیه بیماری و هم پس از جراحی توسط پزشک متخصص تجویز می‌گردد. فیزیوتراپی می‌تواند شامل گرما درمانی طی مراحل ابتدایی انقباض، لیزر درمانی چسبندگی و کشش انگشتان و مهاربندی دست جهت پیشگیری از وارد شدن فشار شود.
تا ۵ روز اول بعد از عمل جراحی بیماران به استراحت احتیاج دارند، اما پس از گذشت این بازه زمانی جلسات فیزیوتراپی آغاز می‌گردد. تمرینات فیزیوتراپی با هدف سازگاری بیمار انجام می‌گردد و متناسب با شدت علائم، توانایی بیمار، وضعیت جسمانی و علت ایجاد این اختلال متفاوت است. شرکت مداوم در جلسات فیزیوتراپی موجب کاهش تورم و تسریع روند بهبودی بیماری خواهد شد.